به گزارش بای رپورتاژ و به نقل از آیونوس بسیاری از وب‌سایت‌ها با نرخ ثابت و مستمر رشد می‌کنند و گاهی نیاز به صادرات محتوا یا تنظیم مجدد دارند تا با نیازهای در حال تغییر خود سازگار شوند. کاربرانی که مایل به گسترش چارچوب و توزیع سایت های خود هستند گزینه های زیادی در اختیار دارند. به عنوان مثال، امکان تغییر ساختار وب سایت ها از طریق زیر دامنه ها یا دایرکتوری ها وجود دارد. اگر محتوای سایت پس از به‌روزرسانی نامناسب به نظر برسد، ممکن است راه‌اندازی یک سایت کاملاً جدید و/یا یک دامنه جدید مناسب باشد. این رویکردها نه تنها از نظر ساختاری متفاوت هستند، بلکه تأثیر متفاوتی بر بهینه سازی وب سایت برای موتورهای جستجو دارند. در حالی که زمانی زیردامنه ها راه حل ایده آل سئو بودند، امروزه کارشناسان به نظر می رسد در مورد اینکه کدام استراتژی بهترین کار را انجام می دهد با یکدیگر اختلاف نظر دارند.

چه زمانی یک وب سایت باید گسترش یابد؟

وب سایت ها همیشه باید بر روی یک موضوع یا موضوع خاص تمرکز کنند. این می تواند به طور محدود تعریف شود (به عنوان مثال یک وبلاگ در مورد یک فرد مشهور خاص) یا دارای یک سازمان آزادتر باشد، مانند یک پلت فرم تجارت الکترونیک برای الکترونیک.

 

به عنوان نقطه کانونی حضور وب شما، محتوا باید همیشه در ساختار موجود سایت ادغام شود. با توجه به وبلاگ افراد مشهور ذکر شده در بالا، این به معنای شامل اخبار مربوط به فرد مورد علاقه است. به همین ترتیب، پلت فرم تجارت الکترونیک باید شامل اطلاعاتی در مورد محصولات جدید ارائه شده، مانند تلفن های هوشمند یا تلویزیون باشد. با این حال، برای کسانی که علاقه مند به راه اندازی یک موضوع کاملاً جدید هستند، تغییر ساختار سایت یا گسترش آن نیز ممکن است حرکت مناسبی باشد.

 

زیر شاخه ها، زیر دامنه ها یا دامنه های جدید – کدام یک برای من مناسب است؟

اگر محتوای جدید از نظر موضوعی شبیه به محتوای وب‌سایت موجود باشد، ممکن است یک زیر شاخه یا یک زیر دامنه برای مدیریت این تغییر کافی باشد. به مثال وبلاگ افراد مشهور برگردیم، این گزینه‌ها ممکن است مناسب باشند اگر اکنون محتوای مربوط به همسر ستاره به طور مرتب نمایش داده شود.

 

برای محتوای مربوط به موضوعات دیگر (مثلاً پست‌هایی در مورد افراد مشهور مختلف که هیچ ارتباطی با موضوع وبلاگ فعلی ندارند)، ممکن است یک جهت گیری کاملاً جدید برای حضور در وب ضروری باشد. به عنوان مثال، به جای تمرکز بر یک بازیگر یا موسیقیدان خاص، ممکن است ایده خوبی باشد که زندگی و حرفه افراد مشهور مختلف را به طور کلی پوشش دهیم. آنچه در ادامه می‌آید سایتی است که بیشتر برای اخبار افراد مشهور طراحی شده است تا پورتالی درباره یک فرد مشهور. در چنین مواردی، یک دامنه کاملاً جدید اغلب بهترین راه حل است: با این گزینه، محتوای سایت قدیمی همچنان در دسترس خواهد بود. تنها تفاوت این است که اکنون تحت یک آدرس اینترنتی جدید ثبت شده است. چنین حرکتی می تواند به ویژه برای کسانی که قصد دارند شهرت یا برند خاصی را ایجاد کنند مفید باشد.

 

دایرکتوری های فرعی، زیر دامنه ها یا یک دامنه جدید – جوانب مثبت و منفی

اینکه کدام یک از این گزینه ها برای شما مناسب تر است کاملاً به جهت گیری محتوای جدید شما بستگی دارد. نکات زیر عملکردها و ویژگی های متمایز هر یک از این روش ها را نشان می دهد و نشان می دهد که چه زمانی باید به طور ایده آل استفاده شوند.

 

دایرکتوری های فرعی

دایرکتوری های URL ساختارهای وب سایت را تعریف می کنند و به زیر شاخه های مختلفی تقسیم می شوند که به دامنه های آنها متصل هستند. برای یک پلتفرم تجارت الکترونیک، چنین زیردایرکتوری ممکن است چیزی شبیه به این باشد: www.example.com/shop. برای تولیدکنندگان با محصولات مختلف، ممکن است ایجاد صفحات فرعی برای موارد مختلف پیشنهادی مفید باشد. این را می توان با کمک زیر شاخه های دیگر (www.example.com/shop/producer1، www.example.com/shop/producer2، و غیره) انجام داد.

بهینه سازی خوب برای موتورهای جستجو (SEO) مستلزم این است که زیرمجموعه های یک وب سایت همیشه بر نام های مناسب نظارت داشته باشند. همانطور که در مورد نامگذاری زیر دامنه ها وجود دارد، نام دایرکتوری های فرعی نیز باید کلیدواژه باشد. این نه تنها از منظر سئو مهم است، انجام این کار به افزایش شفافیت نیز کمک می کند: صفحات فرود برای برندهای خاص که نام تولیدکنندگان خود را نشان نمی دهند و در عوض بر اساس هیچ طرح خاصی نامگذاری می شوند، سایت ها را آماتور به نظر می رساند. این عدم تدبیر حرفه ای به کاربران اطمینان کمی از حرفه ای بودن سایت می دهد و می تواند عواقب منفی برای شهرت آن داشته باشد.

 

صفحات فرعی یک وب سایت را می توان در هر دو زیر دامنه و همچنین زیر شاخه ها سازماندهی کرد. در مقایسه با اولی، زیر شاخه ها این مزیت را دارند که راه اندازی آنها بسیار آسان تر است. در اینجا چند قانون کلی در مورد استفاده از آنها آورده شده است:

 

• محتوایی مشابه آنچه در وب سایت اصلی یافت می شود، اما با موضوعات خاص خود، اغلب در زیر شاخه ها قرار می گیرد
• هنگامی که محتوای برنامه ریزی شده به طور قابل توجهی با آنچه در وب سایت فعلی ارائه شده متفاوت است، بسیاری از وب مسترها زیر دامنه ها را انتخاب می کنند.

 

زیر دامنه

یک زیر دامنه به دامنه ای اشاره دارد که به دامنه های دیگری تقسیم می شود. همانطور که در دامنه مشاهده می شود، www.example.com، به عنوان مثال، دامنه سطح دوم، یک زیر دامنه برای دامنه سطح بالا، .com تشکیل می دهد. به دنبال این الگو، دامنه سطح سوم، www.، یک زیر دامنه برای دامنه سطح دوم ایجاد می کند.

 

با این حال، در مورد ساختار وب سایت یک سایت، زیر دامنه ها به دامنه های سطح سوم اشاره دارند. برای مثال، زمانی که کاربری بخواهد یک پلتفرم تجارت الکترونیکی را تحت دامنه راه‌اندازی کند، www.example.com، زیر دامنه، shop.example.com را می‌توان انتخاب کرد.

 

برخی از زیر دامنه های محبوب عبارتند از:

 

• www. (وب جهانی)
• mail./smtp./pop3./imap. (ایمیل سرور)
• ftp (سرورهای FTP)
• en./es./fr. (برای وب سایت های زبان خاص)
• متر (بهینه شده برای دستگاه های تلفن همراه)

 

راه اندازی دستی یک زیر دامنه، در بیشتر موارد، یک کار پیچیده است. افزونه‌هایی برای پیاده‌سازی زیردامنه‌ها برای بسیاری از سیستم‌های مدیریت محتوا (از جمله نام‌هایی مانند وردپرس، جوملا!، و TYPO3) وجود دارد، اما این تنظیمات نیز باید در سرور وب انجام شوند؛ برای این کار نیاز به راه‌اندازی wildcard نیز وجود دارد. این مراحل به تنهایی کافی هستند. با این حال، برخی از خدمات میزبانی وب، پشتیبانی یا فرآیندهای تنظیم آسان‌تری را برای زیر دامنه‌ها ارائه می‌دهند.

 

زیر دامنه ها به ویژه زمانی مفید هستند که:

 

• محتوا باید به زبان‌های مختلف ارائه شود (en.example.com برای انگلیسی و es.example.com برای اسپانیایی)
• موضوعات مختلفی در یک سایت وجود دارد، اما یک موضوع مشترک هنوز وجود دارد (flightprices.example.com در مقابل busprices.example.com)
• محصولات مختلف باید برجسته شوند (producer1.example.com، producer2.example.com)

 

دامنه/وب سایت جدید

برای سایت‌هایی که محتوای خود را فراتر از آنچه نام دامنه فعلی‌شان نشان می‌دهد گسترش می‌دهند، تغییر دامنه ممکن است ساده‌ترین راه‌حل باشد. به مثال وبلاگ افراد مشهور خودمان برگردیم، اگر آدرس وبلاگ به شخص برجسته ای اشاره دارد و قرار است به زودی علاوه بر مطالب اصلی، موضوعات دیگری نیز ارائه شود، ممکن است ثبت دامنه جدید ضروری باشد. این بدان معناست که وبلاگ به یک آدرس جدید با عنوانی که به محتوای سایت اشاره می کند نیاز دارد.

اگر محتوای برنامه ریزی شده به طور قابل توجهی با همه موضوعات قبلی در سایت شما متفاوت است و همچنان می خواهید ظاهر و احساس آن را حفظ کنید، بهتر است یک پلت فرم کاملاً جدید برای مطالب جدید راه اندازی کنید. در این صورت یک دامنه جدید نیز ضروری است.

 

برخلاف راه‌اندازی زیر دامنه‌ها یا زیر شاخه‌ها، هیچ هزینه اضافی با پیکربندی دامنه‌های بیشتر یا میزبانی وب‌سایت‌های بیشتر وجود ندارد. یکی از بزرگترین معایب ایجاد یک وب سایت جدید به طور ضمنی در خود وظیفه است: اپراتورهای وب سایت ملزم به مفهوم سازی، راه اندازی و آزمایش سایت از ابتدا هستند. علاوه بر این، هنگامی که سایت راه اندازی شد، این یک حضور دیگر در وب است که نیاز به پشتیبانی اداری دارد.

 

اما پشت همه این تلاش‌ها یک پوشش نقره‌ای با ارزش بالقوه وجود دارد: یک وب‌سایت جدید همچنین فرصت ایجاد یک نام تجاری را ارائه می‌دهد. و برای کسانی که می خواهند به طور کامل از حوزه های موضوعی قبلی خود منشعب شوند، انتخاب کمی به جز راه اندازی یک حضور جدید در وب وجود دارد (این را می توان به سادگی با تغییر دامنه به دست آورد).

 

علاوه بر این، وب سایت ها یا دامنه های جدید می توانند در مواردی که ممکن است نسخه قبلی نوعی آسیب به شهرت داشته باشد استفاده خاصی داشته باشند. به شرطی که دلایل چنین از دست دادن چهره مشخص باشد، اپراتورهای وب این امکان را دارند که سایت های خود را با در نظر گرفتن راه حل های این مشکلات راه اندازی کنند. اصلاح چنین کاستی هایی نه تنها کاربران را خوشحال می کند، بلکه توسط موتورهای جستجو نیز پاداش می گیرد. جنبه های سئو ایجاد وب سایت ها، دامنه های جدید و زیر شاخه ها در پاراگراف زیر پوشش داده شده است.

 

در مورد سئو چطور؟

یک سوال که بسیاری از مدیران سایت باید از خود بپرسند: چه چیزی برای سئو بهتر است: یک زیر دامنه؟ یا دایرکتوری دامنه؟ در مورد رتبه بندی موتورهای جستجو، تفاوت هایی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود: وقتی صحبت از زیر شاخه ها می شود، هم کیفیت قدرت لینک دامنه ریشه و هم خود محتوا می تواند بر رتبه بندی تأثیر بگذارد. از طرف دیگر، ساب دامنه ها تا آنجا که به مسائل سئو مربوط می شود، اصلاً به دامنه ریشه متصل نیستند. هنگامی که سایت ها توسط موتورهای جستجو ارزیابی می شوند، دامنه ریشه تأثیر بسیار کمتری بر زیر دامنه ها دارد.

 

هنگام تغییر دامنه، همان پیوند پیوند (یعنی رتبه صفحه قبلی) و اعتمادی که سایت های اصلی از آن برخوردار هستند، اساساً می توانند به آدرس های اینترنتی جدید منتقل شوند. برای اینکه این انتقال کار کند، ممکن است برخی تنظیمات سئو لازم باشد. مهمترین آنها عبارتند از:

 

در پایان: ارتباط محتوا با دامنه های جدید

آدرس جدید را با کنسول جستجوی گوگل (ابزارهای وب مستر سابق گوگل) تأیید کنید و تغییر آدرس وب سایت خود را وارد کنید. این مرحله باید با همان حسابی که دامنه قدیمی با آن ثبت شده است انجام شود.

یک پسوند 301 را از آدرس قدیمی به آدرس جدید تنظیم کنید (اطلاعات بیشتر در این مورد را می توانید در مقاله ما در مورد انواع مختلف تغییر مسیر دامنه پیدا کنید).

نقشه سایت XML وب سایت خود را از طریق Google Search Console مشخص کنید. توصیه می شود فوراً اجازه دهید نقشه سایت خزیده شود تا ربات های Google بتوانند در اسرع وقت این موضوع را دریافت کنند.

مراقب آمار سایت خود در هفته های آینده باشید (به طور ایده آل با استفاده از ابزارهای تجزیه و تحلیل اضافی). برای سایت‌های بزرگ‌تر، گوگل حتی نظارت بر این ارقام را برای نیم سال توصیه می‌کند.

کسانی که تصمیم به ایجاد یک وب سایت جدید با دامنه استفاده نشده قبلی دارند، باید از ابتدا شروع کنند.